در امتدادِ این دیوارهای بلند
همیشه دریچه‌ای هست
که گاه از پُشتِ پلکِ بسته‌ی آن
می‌توان پاره‌ی دوری از آبیِ آن بالا را دید
گفت‌وگوی غمگینِ رهگذرانِ باران را شنید
عطرِ عجیب سوسن و ستاره را بویید
و بعد با اندکی تحمل
باز به امیدِ روز بزرگِ ترانه و دریا نشست.
می‌گویند این راز را
تنها پرندگانِ قفس‌های کهنه می‌فهمند.
سید علی صالحی
7 امتیاز + /
0 امتیاز - 1392/12/17 - 22:17
قدرت گرفته توسط شِیرترانیکس
فارسی